อย่าปล่อยให้ใจเหงา

หากแต่การจากลาของใครบางคนทำให้คุณอ่อนแอนั้นโปรดเข้าใจไหมเสียว่าคุณอ่อนแอตั้งแต่มีเขาเคียงข้างกายแล้วแค่วันนี้คุณไม่มีใครให้พักพิง................ในเมื่อเขาทิ้งคุณไปแล้วไม่แปลกหากน้ำตาที่ไหลรินทำนบน้ำตาที่พังทลายกับหัวใจที่สลายจนสิ้นไปเพราะใครบางคนที่ทิ้งเราไปในวันนี้ทำให้คุณรู้สึกสูญสิ้นทุกอย่างไปเป็นเพราะคุณได้นำทุกอย่างให้เขาไปต่างหากล่ะในตอนนี้คุณคงทำได้เพียงนั่งร้องไห้จนคิดว่าน้ำตามีไม่เพียงพอให้ไหลรินจนหมดใจนอกจากน้ำตาที่มันจะกัดเซาะบาดแผลในใจของคุณให้ลุกลามแล้วมันยังเป็นน้ำกรดราดรดลงไปในใจคนรอบข้างที่รักคุณอีกด้วยไม่ใช่เพียงคุณคนเดียวที่เสียใจและเจ็บปวดยังมีอีกคนที่เจ็บปวดไปพร้อมกับคุณ.......ลืมตาขึ้นสิ.......คุณจะมองเห็น "คนที่รักคุณ"ที่ยืนเฝ้ามองคุณอยุ่ห่างๆอย่างห่วงใย นอกห้องออกไปนอกห้องที่คุณขังตัวเองไว้เนิ่นนานเขาพร้อมจะซับน้ำตาคุณทันทีที่คุณเอ่ยปากคนที่ยอมรับการตัดสินใจของคุณอย่างเจ็บปวดคนที่ใช้สองมือรองรับน้ำตาอย่างอาทรและพร้อมใช้ไหล่กว้างซับผ่าน.......ให้ไหลลึกลงไปสู่หัวใจแต่ "คนที่ทำร้ายคุณ" กำลังปล่อยมือช้าๆและก้าวออกห่างคุณอยู่เลยๆคนที่กำลังก้าวข้ามน้ำตาคุณไปอย่างรังเกียจคนที่เห็นน้ำตาคุณเป็นเพียงหยาดน้ำคนที่ไม่รับรู้เสียงสะอื้นที่เธอร่ำไห้ในขณะที่คนที่รักคุณจับมือคุณอย่างอ่อนโยน เข้าใจและเจ็บปวดอยู่ข้างๆคุณคุณคงต้องเลือกแล้ว.....................ระหว่างหัวใจที่ยังมีอยู่ กับ หัวใจที่ไม่มีคุณ
ที่มา :http://www.oknation.net/blog/aoffen/2007/12/19/entry-5

เป็นเพียงดอกหญ้า....ที่ไม่ยอมโรยรา...

ภายใต้แสงตะวัน

เค้าบอกว่าการที่เราเป็นต้นหญ้า ปลิวไหวไปตามแรงลม

ถึงไม่ได้ใหญ่โต สูงเสียดฟ้า แต่เรามีคุณค่าในตัวเอง
เราโอนอ่อนผ่อนปรน ไปตามสถานการณ์ นั่นละที่ทำให้เราอยู่ได้
ถ้าเราเป็นไม้ใหญ่ โต้แดด ฝน ลมแรง ก้อเสี่ยงภัยกับการโค่นหัก ล้มลงได้
นั่นซินะ ขอเป็นดอกหญ้า ยอดหญ้า ที่ไม่หวั้นไหวต่อแสงแดด และแรงลมดีกว่า....
ที่มา:http://www.oknation.net/blog/Plaifah/2007/12/19/entry-1